De-Billemontstraat 92/1, 2440 Geel - +32 (0)14 58 65 46 - info@dap-petcare.be -

Mijn hond

Ectoparasieten

Euthanasie

Geboorteregeling

Gewichtsevolutie

Heupdysplasie

Hoe oud is mijn hond?

Overgewicht

Raskenmerken

Suikerziekte

Vaccinaties

Worminfecties

Euthanasie

 

Eén van de moeilijkste beslissingen die een honden- of katteneigenaar moet maken, is de beslissing om zijn huisdier te laten inslapen. Gelukkig zijn er een paar richtlijnen die kunnen helpen om de levenskwaliteit van een dier te bepalen. Aangezien u uw eigen dier het beste kent, is deze keuze geheel aan u, maar u kunt uw gevoelens het beste bespreken met uw dierenarts, of met andere mensen die ooit dezelfde beslissing hebben moeten maken. Mensen zonder die ervaring zullen uw verdriet niet helemaal kunnen begrijpen en zouden onbedoeld kwetsende opmerkingen kunnen maken.

 

Om te bepalen of uw huisdier nog plezier in zijn leven heeft, zou u zichzelf de volgende vragen kunnen stellen:

 

  • Kan uw huisdier nog normaal eten en drinken, of moet hij daarbij geholpen worden?
  • Kan uw huisdier nog normaal zijn behoefte doen?
  • Heeft uw huisdier vaak pijn en wordt deze adequaat bestreden met medicijnen?
  • Beleeft uw huisdier nog plezier aan zijn dagelijkse activiteiten: eten, wandelen, spelen,…?
  • Maakt uw huisdier nog normaal deel uit van het gezin of verstopt hij zich?
  • Herkent uw huisdier u nog?

 

Gewoonlijk wordt de beslissing om een huisdier te laten inslapen gemaakt in een periode van hoge stress. Een bijkomende factor is dat het bijna nooit aan de dieren te zien is of ze pijn lijden, hetgeen het nog moeilijker maakt om het juiste tijdstip voor het afscheid te bepalen. Het kan zijn dat uw partner en u hierover van mening verschillen. In dit geval staat u voor een dilemma en zou u het beste uw dierenarts om raad kunnen vragen.

 

De professionele grens voor de dierenarts is wanneer het huisdier meer slechte dan goede dagen heeft. Wanneer dat het geval is en u kunt het dier meer lijden besparen op een pijnloze en respectvolle manier, waarom zou u dat dan niet doen? Het mag gek klinken, maar u zou het ook aan de hond zelf kunnen vragen. Neem uw hond mee naar een rustig plekje, hou hem in uw armen, troost hem en praat er zachtjes over … Alleen u en uw hond. Als u goed luistert, is het antwoord heel duidelijk. Het is niet gemakkelijk, maar wanneer alles is gezegd en gedaan, dan blijft er nog maar één ding over: de ultieme manier om uw hond te bewijzen dat u echt van hem houdt.

 

Wanneer u de beslissing tot euthanasie voor het eerst hebt genomen en u gaat naar uw dierenarts, dan is het een goed idee om hem uit te leggen dat u dit nog nooit hebt meegemaakt en dat u geen idee heeft wat u te wachten staat. De euthanasie bestaat gewoonlijk uit twee delen. We geven altijd eerst een prik om de hond onder narcose te brengen, net als bij een gewone operatie. Deze prik wordt op een pijnloze manier onder de huid of in de spier gegeven, net als bij een vaccinatie. Het dier valt in een rustige slaap. Vervolgens wordt de tweede inspuiting gegeven, rechtstreeks in het bloed. De euthanasievloeistof is een overdosis van een verdovingsmiddel: het stopt de zenuwprikkels en zorgt daardoor voor een totale spierontspanning. De vloeistof werkt gewoonlijk na 10 tot 20 seconden en is, indien op de juiste wijze toegediend, pijnloos. Hoewel u in de meeste gevallen aan uw huisdier niks merkt, behalve het verslappen van de spieren, zijn er toch een paar dingen waarvoor we willen waarschuwen:

 

  • De ogen sluiten niet
  • Uw dier kan nog een laatste keer happen naar adem of een geluid maken
  • De spieren kunnen trillen of trekken
  • Soms klopt het hart nog even
  • De urineblaas of darminhoud kan worden geleegd

 

Nadat de euthanasie is voltrokken, volgt de beslissing over wat er moet gebeuren met het lichaam. De meeste gemeenten maken er geen probleem van om uw huisdier in uw eigen tuin te laten begraven als het niet overdreven groot is. Een andere optie is dat u het zelf naar een crematorium brengt. Als u deze opties te moeilijk vindt, bieden wij ook de mogelijkheid aan waarbij u het lichaam in alle sereniteit bij ons achterlaat op de praktijk. Vervolgens geeft u aan of u uw dier anoniem of individueel wil laten cremeren. Bij een individuele crematie kan u de as in een urne of een ander aandenken terugkrijgen bijv. in een hangertje, een fotokader... Wij werken hiervoor samen met een crematorium waarbij wij er op vertrouwen dat zij zeer respectvol met uw dier zullen omgaan.

 

Wanneer uw huisdier is overleden, kunt u beginnen met het verwerken van de schok. De weken voor zijn dood waren gevuld met bezorgdheid en de angst om uw dier te verliezen. Nu die angst werkelijkheid is geworden kunt u van alles doen om u een beetje beter te doen voelen. Het is niet ongewoon om een pluk haar van de hond te bewaren als fysieke herinnering.

 

Tegenwoordig beschouwen we onze huisdieren als volwaardig lid van het gezin. Het verliezen van een huisdier kan daardoor aanvoelen als het verliezen van een kind. We verzekeren u dat uw verdriet heel normaal is en dat u het ook mag uiten. Het is volkomen normaal om te huilen. Het is een erg emotionele tijd en u hoeft niet net te doen alsof er niks aan de hand is. Dierenartsen zijn gewend aan huilende eigenaars en begrijpen dat volkomen. Dikwijls is het zelfs voor ons als dierenarts heel emotioneel. In onze praktijk is het de gewoonte om enkele dagen na het overlijden van je trouwe vriend een rouwkaart te sturen om ons begrip voor je verdriet te tonen.

 

Het is meestal moeilijk om de normale dagelijkse routine weer op te pakken. Uw hoofd staat er gewoon niet naar. Dit heeft tijd nodig, dus gun uzelf die tijd. Maak u niet druk over wat de anderen er van zeggen. U zult zich heel eenzaam voelen, omdat niet al uw familie en vrienden uw verdriet volkomen begrijpen. De woorden “het was maar een hond” voelt u gewoon in de lucht hangen en dat zal u ervan weerhouden om de werkelijke reden van uw verdriet te onthullen uit angst om belachelijk gevonden te worden. Alleen mensen die zelf ooit een bijzonder geliefd huisdier hebben verloren en daar oprecht verdriet van hebben gehad, zullen u begrijpen. U hoeft zich echt niet voor uw verdriet te schamen. Dat is heel normaal en helaas duurt het meestal langer dan u had verwacht voordat u zich weer een beetje beter gaat voelen. Toch heelt tijd alle wonden en zo zullen de scherpe kanten van het verdriet inderdaad wat minder pijnlijk worden. Verdriet zal uiteindelijk plaats maken voor mooie herinneringen aan de prachtige tijd met uw geweldig lieve huisdier.

 

We wensen u heel veel sterkte...